NORMY OBUWIA ROBOCZEGO

1. Przeznaczeniem obuwia ochronnego jest ochrona stóp oraz dolnych partii nóg przed zewnętrznymi zdarzeniami, występującymi podczas wykonywania działań zawodowych, mogących powodować urazy mechaniczne, chemiczne lub termiczne jak oparzenie lub wychłodzenie, a także osłaniają przed zabrudzeniem, zamoczeniem lub zawilgoceniem.

2. Do pracy oraz zastosowań indywidualnych, w których nie są wymagane cechy ochronne, a tylko ze względu na konieczność stosowania obuwia roboczego ze względów higienicznych, sanitarnych, technicznych lub po prostu przed zabrudzeniem czy uszkodzeniem, można stosować buty robocze lub zawodowe. Należy pamiętać, że nie jest to wtedy środek ochrony indywidualnej w rozumieniu przepisów BHP.

3. Konstrukcja i materiały butów ochronnych skutecznie zabezpieczają przed wieloma rodzajami zagrożeń naraz. Poziom ochrony powiązany jest z cechami konstrukcyjnymi, użytymi materiałami oraz dodatkami funkcjonalnymi jak podnoski stalowe i kompozytowe, wkładki antyprzebiciowe w podeszwie, apretura biobójcza, elementy odblaskowe, podeszwy olejoodporne, amortyzatory przeciw wstrząsowe i inne dodatki podnoszące walory użytkowe.

4. Obuwie przeznaczone do pracy możemy klasyfikować ze względu na fason dokonując ogólnego podziału na: sandały , półbuty , trzewiki, buty wysokie, oraz z przedłużoną cholewką.

5. Biorąc pod uwagę poziom zagrożenia dzielimy buty na :

Obuwie bezpieczne – charakteryzujące się cechami ochronnymi, ochroną palców stopy za pomocą podnosków metalowych lub kompozytowych, testowanych na wytrzymałość uderzenia z energią do 200 J. Wymagania zasadnicze dotyczące obuwia bezpiecznego określone są w normie PN-EN ISO 20345.

Obuwie ochronne – również wykazuje cechy ochronne łącznie z ochroną palców stopy za pomocą podnosków, jednak wytrzymałość ograniczona jest do uderzenia z energią do 100 J. Wymagania zasadnicze dotyczące obuwia bezpiecznego określone są w normie PN-EN ISO 20346.

Obuwie zawodowe popularnie nazywane roboczym – dysponuje pewnymi cechami ochronnymi. Przeznaczeniem jest również ochrona przed urazami występującymi w miejscach pracy. Generalnie możne je stosować wszędzie tam, gdzie nie ma konieczności chronienia palców stóp przed urazem spowodowanym przez spadające lub toczące się przedmioty. Wymagania w stosunku do obuwia zawodowego regulowane są przez normę PN-EN ISO 20347.

6. Oznakowanie butów przeznaczonych do użytku zawodowego powinno być w sposób czytelny i trwały. Wymagane informacje można zamieścić poprzez wytłoczenie w skórze lub ostemplowanie identyfikacyjnych symboli. Dodatkowo obuwie powinno zawierać załączoną instrukcję, zawierającą informacje na temat jego własności ochronnych, dostosowywania, użytkowania, właściwej konserwacji i przechowywania.

7. Cechy obuwia powinny zawierać takie informacje jak: rozmiar, znak firmowy pozwalający na identyfikację,  oznaczenie producenta,  datę produkcji – kwartał i rok, kraj producenta, numer odpowiedniej normy np EN 345, EN 346, EN 347, oznakowanie symbolem odpowiedniej kategorii ochronnej, dodatkowymi symbolami w zależności od występowania parametrów ochronnych patrz tabela.